اگر دریای دل آبی است ........تویی فانوس زیبایش

اگر آیینه یک دنیاست ....تویی معنای دنیایش

تو یعنی دسته ای گل را.....از آنسوی افق چیدن

تو یعنی پاکی باران.....تو یعنی لذت دیدن

تو یعنی یک شقایق را....به یک پرواز بخشیدن

تو یعنی از سحر تا شب.......به زیبایی درخشیدن

تو یعنی یک کبوتر را ...ز تنهایی رها کردن

خدای آسمانها را ...به آرامی صدا کردن

تو یعنی عشق نیلوفر....همیشه مهربان بودن

تو یعنی باغی از نرگس.....تو یعنی کهکشان بودن

تو یعنی چتری از احساس ......برای قلب بارانی

تو یعنی پیک آزادی .....برای روح زندانی

تو یعنی دسته گل را ..به دست اطلسی دادن

تو یعنی در زمستانها .....به یاد پونه افتادن

اگر چه دوری از اینجا....ولی تو اوج زیبایی

کنارم هستی و هر شب....به خوابم باز می آیی

اگر هرگز نمی خوابند....دو چشم سرخ و نمناکم

اگر در فکر چشمانت ...شکسته قلب غمناکم

ولی یادم نخواهد رفت....که یاد تو هنوز اینجاست

میان سایه روشنها...دل شیدای من تنهاست

نباید زود می رفتی....و از دل کوچ می کردی

افقها منتظر ماندند ....که از این راه بر گردی

اگر یک آسمان دل را....به قصد عشق بردارم

میان مهر و زیبایی تو را من دوست می دارم

(تقدیم به کسی که خیلی دوسش دارم ولی هیچوقت نمیتونم بهش بگم)

زیور به خود مبند که زیبا ببینمت

با دیگران مباش که تنها ببینمت

در این بهار تازه که گل‌ها شکفته‌اند

لبخند عشق زن که شکوفا ببینمت

یک جام نوش کردی و مشتاق دیدمت

جام دگر بنوش که شیدا ببینمت

بگذشت در فراق تو شب‌های بی‌شمار

هر شب در این امید که فردا ببینمت

نازم به بی‌نیازیت ای شوخ سنگدل

هرگز نشد که اسیر تمنا ببینمت

منت‌پذیر قهر و عتاب تو‌ام ولی

می‌خواستم که بهتر از این‌ها ببینمت

تقدیم به دریا

با تو چه زندگيهايي كه تو روياهام نداشتم

تك و تنها بودم اما تو رو تنها نمي كذاشتم

چه سفرها با تو كردم چه سفرها تو رو بردم ' دم مرگ رسيدم اما به هواي تو نمردم

دارم از تو مي نويسم كه نگي دوست ندارم

از تو كه با يه نگاهت زيرو رو شد روزگا رم

دارم از تو مي نويسم دارم از تو مي نويسم دارم از تو مي نويسم

موقع نوشتن و وقت اسم گذاشتن وكسي رو جز تو نداشتم اسمي جز تو نمي گذاشتم

من تموم قصه هام قصه توست اگه غمگين اون از غصه توست اون از غصه توست

با تو چه زندگيهايي كه تو روياهام نداشتم

تك و تنها بودم اما تو رو تنها نمي گذاشتم

حتي من به آرزوهات تو رو آخر مي رسوندم مي رسيدي تو, من اما آرزو به دل مي موندم

هي مي خواستم كه بگم كه بدوني حالمو{آخرش هم گفتم مگه نه؟}

اما ترس و دلهره خط ميزد خيالمو

توي گفتن و نگفتن از چه روزهاي گذشتم

انقدر رفتم و رفتم آنقدر رفتم و رفتم كه هنوز هم بر نگشتم

من تموم قصه هام قصه توست

اگه غمگين اون از غصه توست اون از غصه توست

هر چي شعر عاشونست من براي تو نوشتم, تو جهنم سوختم اما مي نوشتم تو بهشتم

اگه عاشقونه گفتم عشق تو باعثش , اگه مردم تو بدون چه كسي وارثش     il...r  

من تموم قصه هام قصه توست

اگه غمگين اون از غصه توست اون از غصه توست

يه دفعه مثل يه آهو توي صحراها رميدي , بس كه چشم تو قشنگ بود گله گرگ و نديدي

دل نبود توي دلم تو رو گرگها نبين , اونا با دندون تيز به كمينت نشينن

الهي من فداي تو چيكار كنم براي تو, اگه توي اين بيابونها خاري بره به پاي تو

يه دفعه مثل پرنده قفس عشق و شكستي , پر زدي تو آسمونها رفتي اون دورها نشستي

دل نبود توي دلم , گم نشي تو كوچه باغها , غروبها كه تاريك نريزن سرت كلاغها

نخوره سنگي به بالت , پرت نشه فكر و خيالت

من تموم قصه هام قصه توست اگه غمگين اون از غصه توست

يه دفعه مثل يه گل رفتي تو دست خزون , سيل بارون و تگرگ ميومد از آسمون

بردمت تو گلخونه , كه نريزه تو سرت, كه يه وقت خيس نشه يخ كنه بال و پرت

نشكني زير تگرگ نريزه از تو يه برگ

من تموم قصه هام قصه توست

يه دفعه مثل يه شمع داشتي خاموش مي شدي , اگه پروانه نبود تو فراموش مي شدي

آره پروانه شدم كه پرهام سوخته شه تا آتيش دل تو به دلم دوخته شه

كه بسوزه پر و بالم كه راحت بشه خيالم

دارم ازتو مي نويسم

تو كه غم داره نگاهت , اگه دست داشتي بگو كه بازم بگم برات

اينقر مي گم تا خسته شم با عشق تو شكسته شم.......

وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست
عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست

ناگهان- دریا! تو را دیدم حواسم پرت شد
کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست

در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید
هی صدا در کوه،هی "من عاشقت هستم" شکست

بعد ِ تو آیینه های شعر سنگم میزنند
دل به هر آیینه،هر آیینه ایی بستم شکست

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد
قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد
پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست

من امشب از غزل از مثنوی از گریه سرشارم

سرم را میگذارم بی تو روی شانه ی تارم

پری های دلم ناگهان در رقص می آیند

که تو شرقی ترین آئینه می آیی به دیدارم

سرت را می گذاری روی زیراندازی از چشمم

نگاهم میکنی چشمی که عمری کردی انکارم

دل من گرچه چشم زخمی اسفندیار اما

چگونه می توانم از نگاهت دست بردارم

تو رفتی و ماندم با شعر و سه تار اما

به دندان پشت دستم می نویسم :♥ دوستت دارم♥

مادر مثل مدادیست که هر روز تراشیده شدن و کوچک شدنشو میبینیم و حس میکنیم تا وقتی که تموم بشه و پدر مثل خودکاریست که هرچقدر هم که باهاش بنویسیم تغییری در ظاهرش احساس نمیشه چون از درون خالی میشه ، فقط یه روز باخبر میشیم که دیگه نمینویسه …

اتفاقهایی هست که حسرت آن تا همیشه باقی میمانند مثل حسرت یک بار دیگر بوسیدن دستان پدر و مادر

ﺩﻟﻢ ﻋﺸﻘﯽ ﻫﻮﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺼﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﺯﺵ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﯽ ﺑﻼ ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﻟﻢ ﻋﺸﻘﯽ ﻫﻮﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﻫﻞ ﺑﯽ ﻣﻬﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﺎﺧﺪﺍباشد
ﺩﻟﻢ ﻋﺸﻘﯽ ﻫﻮﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺷﺒﯿﻪ ﺁﺩﻡ ﻭ ﺣﻮﺍ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺩﻟﺴﺮﺩ ﺷﻮﻡ ﺍﺯ ﺍﻭ، ﻧﻪ ﺍﻭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﻟﻢ ﻋﺸﻘﯽ ﻫﻮﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺮﺯ ﻭ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮕﯿﺪ ﺩﺭ ﺁﻏوشمر رها ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﻟﻢ ﻋﺸﻘﯽ ﻫﻮﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻤﯽ ﺳﺒﺰﻩ ﮐﻤﯽ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺳﻢ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﻟﻢ ﻋﺸﻘﯽ ﻫﻮﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺷﺒﯿﻪ ﻋﺸﻖ ﺁﻥ ﮐﻮﺩﮎ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺬﺗﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ

دوباره می‌سازمت وطن!
اگر چه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم،
اگر چه با استخوان خویش
دوباره می بویم از تو گُل،
به میل نسل جوان تو
دوباره می شویم از تو خون،
به سیل اشک روان خویش

 
دوباره ، یک روز آشنا،
سیاهی از خانه میرود
به شعر خود رنگ می زنم،
ز آبی آسمان خویش
اگر چه صد ساله مرده ام،
به گور خود خواهم ایستاد
که بردَرَم قلب اهرمن،
ز نعره ی آنچنان خویش

کسی که « عظم رمیم» را
دوباره انشا کند به لطف
چو کوه می بخشدم شکوه ،
به عرصه ی امتحان خویش
اگر چه پیرم ولی هنوز،
مجال تعلیم اگر بُوَد،
جوانی آغاز می کنم
کنار نوباوگان خویش

 
حدیث حب الوطن ز شوق
بدان روش ساز می کنم
که جان شود هر کلام دل،
چو برگشایم دهان خویش
هنوز در سینه آتشی،
بجاست کز تاب شعله اش
گمان ندارم به کاهشی،
ز گرمی دمان خویش
دوباره می بخشی ام توان،
اگر چه شعرم به خون نشست
دوباره می سازمت به جان،
اگر چه بیش از توان خویش